AAS wint beker
Aan het eind van het seizoen 2013-2014 heeft AAS een aantal tikken te verwerken gekregen. Eerst verspeelde AAS 2 het kampioenschap van de 1e klasse LeiSB door bij Leithen in Leiden nipt te verliezen, en vervolgens degradeerde AAS 1 na een aantal dramatische wedstrijden naar de 3e klasse KNSB.
Er was echter nog een mogelijkheid een prijs te winnen dit seizoen. Bijna geruisloos hadden wij de finale van de LeiSB-cup bereikt. Ons cup-team bestond uit de vaste waarden Henk Noordhoek, Olaf Cliteur, Bob Feis en ondergetekende. In de LeiSB speel je steeds twee rapid-partijen met 45 minuten bedenktijd p.p.p.p. tegen dezelfde tegenstander. Na een benauwde 4½-3½ overwinning in de eerste ronde op Voorschoten volgde een wat soepelere exercitie met een 6-2 einduitslag tegen Sassenheim. In de halve finale kwam vervolgens Oegstgeest op bezoek en konden wij een beroep doen op de inzet van Dave Looijer. Ondanks wat benauwende tijdnoodtaferelen bij Olaf en een snelle nederlaag van Henk in de eerste turnus was de uiteindelijke uitslag van 5½ - 2½ eigenlijk niet eens geflatteerd.
En daarmee was de finale bereikt, waarin we het tegen LSG mochten opnemen. Omdat Henk in de laatste ronde van de KNSB-competitie nog eens voor AAS 1 heeft mogen spelen mocht hij niet meer meedoen in de finale, maar met Simon Groot konden wij een waardige vervanger opstellen. LSG beschikt over een homogeen, sterk team dat dit seizoen het kampioenschap van de promotieklasse heeft behaald. Op de voorhand waren wij zeker niet de favoriet.
De paringen in de finale, die op 13 mei is gespeeld, waren als volgt:
LSG – AAS
Quirinius van Dorp – Willem Moene
Ernst Gevers – Simon Groot
Folkert-Jan Geertsma – Olaf Cliteur
Marcel de Jeu – Bob Feis
In de eerste turnus hadden wij wit aan de oneven borden. Bob speelde een solide partij, maar hij moest wit wel enig voordeel toestaan. Daar stond een tijdsvoorsprong tegenover, zodat zijn tegenstander geen andere optie zag dan remise te accepteren.
Olaf kon een gevaarlijke aanval opzetten, maar zijn tegenstander gaf niet veel kansen weg. Het kostte Olaf veel tijd om de juiste voortzetting te vinden, zodat hij in behoorlijke tijdnood kwam. Maar omdat zijn tegenstander geen constructief plan kon vinden slonk ook zijn bedenktijd snel en werd remise overeengekomen.
Simon moest het met een paardenpaar opnemen tegen het loperpaar, maar had daarbij wel een pion gewonnen. Er werd enig materiaal geruild, en daarbij bleef een op het eerste gezicht kansrijk eindspel over van toren, paard en vier pionnen tegen toren, loper en drie pionnen op een vleugel over. Jammer genoeg speelde dit zich af in de laatste minuten van de partij, want door tijdgebrek werden er wat onhandige zetten over en weer gedaan. Wit overzag een eeuwige penning waarmee hij direct minstens remise kon maken, en zwart speelde het vier tegen drie toreneindspel wat nog goede winstkansen bood niet optimaal uit, en met remise moesten beide spelers tevreden zijn.
Ik speelde vrij snel in de opening nogal onnauwkeurig, en daar profiteerde mijn tegenstander direct van door een pion te winnen. Daarna had ik nog wel meer tegenstand kunnen bieden, en vermoedelijk was de veilige remisehaven nog wel te bereiken, maar net op weg daarheen beging ik opnieuw een onnauwkeurigheid. En weer was mijn tegenstander op zijn post, en hij bereikte met eenvoudige middelen een glad gewonnen eindspel wat hij foutloos naar winst voerde. Een pijnlijke nederlaag, waarmee wij direct op een 1½ - 2½ achterstand stonden, en extra vervelend was dat die nederlaag op bord 1 was gevallen. Als ik dat niet zou kunnen rechtzetten moesten twee van de anderen in de tweede turnus winnen.
Er wachtte ons dus een zware opgave in de tweede turnus, waarbij wij nu aan de even borden wit hadden.
Olaf kon met zwart een uiterst solide opstelling innemen, waartegen de witspeler eigenlijk niet veel kon of wilde ondernemen. Misschien keek hij ook te veel naar de stand op de andere borden en de veilig lijkende voorsprong. Remise was gezien deze factoren een logisch gevolg. Tussenstand 2-3.
Bob had wit, maar hij wist niet veel te bereiken met het theoretische voordeel van de voorzet. Maar Bob is wel een speler die je niet zo makkelijk verslaat, zeker niet als hij wit heeft. Zijn tegenstander wist niet meer te bereiken dan een eindspel met ongelijke lopers met een pluspion, die daarin echter van nul en generlei waarde was. Remise was opnieuw de het logische resultaat. Tussenstand 2½ - 3½.
Als AAS nog wilde winnen moest het van de borden 1 en 2 komen.
In mijn partij kreeg wit het loperpaar tegen het paardenpaar, maar de stelling was redelijk gesloten zodat het witte voordeel niet heel groot was. Mijn paarden hadden voorlopig mooie steunpunten, en ik had een aanzienlijke tijdsvoorsprong, zodat ook ik perspectieven zag. In deze spannende stelling deed wit het minder handig, waardoor ik een vervelende penning in stelling kon brengen, die mij in ieder geval materiaalwinst zou opleveren. Na een tactisch intermezzo liep een vrijpion van mij door naar promotie en stond ik plotseling een dame tegen een loper en twee ver opgerukte vrijpionnen voor. De stelling was nog niet heel makkelijk, maar ondanks een paar mindere zetten kon de winst mij niet meer ontgaan. Daarmee was de tussenstand 3½ - 3½, en was het nadeel van de nederlaag aan het eerste bord ook uitgevlakt.
Het kwam nu op de partij van Simon aan. Simon kreeg een good old fashioned zwarte leeuw tegen zich, waarbij zwart een gevaarlijk ogend initiatief op de koningsvleugel ontwikkelt. Daartegenover staat dan dat zwart zijn koning in het centrum laat staan, en wit de d-lijn controleert. Het mag gezegd worden dat de stelling van Simon in het middenspel zeker niet beter was. Maar het daaropvolgende eindspel werd door hem waarlijk meesterlijk gevoerd en zwart werd geheel zoekgespeeld, en er restte hem niet anders dan opgave. Daarmee hadden wij deze spannende wedstrijd met een sterke eindsprint toch met 4½ - 3½ gewonnen.
LSG toonde zich een goede verliezer, want de bubbeltjeswijn die zij hadden klaarliggen voor dergelijke gelegenheden werd desondanks opengetrokken en met ons gedeeld. Hiervoor onze dank.
Met de winst van de LeiSB-cup sluit AAS een matig tot slecht seizoen toch af met een mooie prijs. Al mijn teamgenoten dank voor de bijdrage, en Bob voor een vakkundig gevoerd teamleiderschap. Bob, zonder jou was het niet gelukt! Duizendmaal dank.